Ochrona lasuw Nadleśnictwie Biała Podlaska prowadzona jest zgodnie z planem ochrony lasu, sporządzonym według aktualnej Instrukcji Ochrony Lasu. Plan ten zawiera kierunkowe wytyczne w zakresie ochrony lasu i uwzględnia zasadnicze zagadnienia dotyczące:
- stanu sanitarnego lasu i zagrożeń,
- zapobiegania i zwalczania szkodliwych owadów i grzybów,
- zapobiegania i ograniczania szkód wyrządzonych przez zwierzynę i czynniki abiotyczne (wiatry, pożary),

Główne zagrożenia dotyczące Nadleśnictwa Biała Podlaska:

1. BIOTYCZNE:

a) od zwierzyny– głównie jeleniowatych, które powodują szkody w uprawach leśnych. W celu ochrony upraw przed zwierzyną grodzi się je (ok. 50-60ha rocznie), oraz zabezpiecza się chemicznie (170-180ha rocznie) – repelenty.
b) od owadów– w szkółkach, uprawach i drzewostanach. W Nadleśnictwie prowadzona jest kontrola zapędraczenia (larwy chrabąszcza majowego) w szkółkach. Na uprawach sosnowych, lokalnie obserwowano masowe pojawy szeliniaka sosnowca. W dojrzałych drzewostanach występowały szkody od takich owadów jak:
- boreczniki – w latach 1993-1995 na powierzchni ok. 2530 ha,
- chrabąszczy (majowego i kasztanowca) w roku 1995 na powierzchni 610ha.
- kornika drukarza w latach 2002-2003.
c) grzybów – głównie huby korzeniowej – zwalczanie jej prowadzono na ok. 400ha gruntów porolnych.

2. ABIOTYCZNE:

a) wiatr– szkody wywoływane przez ten czynnik pojawiają się losowo. Ostatnie znaczące szkody odnotowano w roku 2002,
b) opady – szkody powoduje głównie śnieg – okiść,
c) temperatura– skutki anomalii temperaturowych uwidaczniają się przez cały rok. Najbardziej niebezpieczne są przymrozki późne powodujące szkody głównie w uprawach dębowych. W uprawach zasychanie sadzonek powodują również letnie susze.

3. ANTROPOGENICZNE:

a) pożary – stanowią najbardziej niebezpieczne zagrożenie dla lasów. Szczegółowy opis zagrożenia pożarowego znajdziesz tutaj.
b) zaśmiecanie– odpady pozostawiane przez ludzi w okolicy głównych szlaków komunikacyjnych.

W Nadleśnictwie Biała Podlaska prowadzona jest:

a) Ochrona upraw i szkółek przed szkodnikami glebowymi.
Na terenie naszej jednostki szkody powodować mogąe głównie pędraki (larwy chrabąszcza majowego). W celu przeciwdziałania powstawaniu szkód powodowanych przez tego szkodnika prowadzona jest:
- kontrola zapędraczenia w szkółkach.
W oparciu o przeprowadzone kontrole, Zakład Ochrony Lasu na bieżąco podejmuje decyzję dotyczącą zwalczania.

b) Ochrona drzewostanów przed szkodnikami pierwotnymi.
W ramach zabiegów prowadzone są:
- obserwacje samic brudnicy mniszki na grupach drzew kontrolnych ,
- jesienne poszukiwania szkodników sosny zimujących w glebie: strzygoni choinówki, barczatki sosnówki, poprocha cetyńca, osnui gwiaździstej i boreczników.
Na terenie nadleśnictwa istnieje sieć stałych partii kontrolnych do jesiennych poszukiwań szkodników sosny. Ich lokalizacja przedstawiona została na mapie przeglądowej zagrożenia środowiska leśnego i ochrony lasu.

c) Ochrona drzewostanów przed masowym występowaniem szkodników wtórnych.
 Zwiększonemu występowaniu szkodników wtórnych sprzyja osłabienie drzew przez: pożary, czynniki atmosferyczne, zakłócenia stosunków wodnych, uszkodzenia przez zwierzynę łowną i szkodniki pierwotne. W drzewostanach zagrożonych zwrócona jest szczególna uwaga na profilaktykę.
Z najważniejszych zabiegów profilaktyczno - ochronnych prowadzone są:
- przestrzeganie zasad higieny lasu i minimum sanitarnego,
- stosowanie drzew pułapkowych i terminowe ich korowanie,
- stosowanie pułapek feromonowych do wychwytywania chrząszczy,
- usuwanie drzew zasiedlonych,
- wywożenie w odpowiednim terminie, lub korowanie drewna pozostającego w lesie,

d) Ochrona drzewostanów przed chorobami grzybowymi.
Występowanie grzybów pasożytniczych nie stwarzało poważniejszego zagrożenia. Występowały jednak szkody od huby korzeniowej – na ok. 430 ha w latach 1994 – 2003. 
 
e) Ochrona drzewostanów przed szkodami od zwierzyny.
Na terenie nadleśnictwa szkody powodowane przez zwierzynę wystąpiły w minionym okresie na niewielkiej powierzchni upraw i młodników, tj na 2% powierzchni leśnej.
Istotny wpływ na zmniejszanie szkód od zwierzyny płowej ma przestrzeganie zasad metody biologicznej, polegającej na utrzymaniu równowagi poprzez eliminowanie lub ograniczanie przyczyn zagrożeń, a w szczególności:
- dostosowanie liczebności zwierzyny płowej w lasach oraz jej struktury wiekowej i płciowej do poziomu zapewniającego możliwość realizacji celów hodowli lasu,
- zwiększenie naturalnej bazy żerowej dla zwierzyny w lasach, między innymi przez odtworzenie oraz właściwe zagospodarowanie małych łąk śródleśnych, poletek łowieckich,
- nadleśnictwo prowadzi czynną ochronę przed zwierzyną na uprawach poprzez ich grodzenie oraz stosowanie środków odstraszających – repelentów.